Στην περιοχή των Καλαβρύτων, κοντά στα χωριά Βεσσίνι και Λεχούνι υπάρχουν δυο απέριττα μνημεία, δυο σταυροί. Στη βάση των μνημείων αυτών είναι γραμμένα τα ονόματα 42 νέων παιδιών. Δεν ήσαν δολοφόνοι ή προδότες. Μόλις είχαν τελειώσει την σχολή αστυφυλάκων και πήγαιναν σιδηροδρομικώς εις την Πάτρα για να συμπληρώσουν τη δύναμη της Αστυνομίας της Πόλεως.

Ήταν Κυριακή 9 Απριλίου του 1944, των Βαΐων, Ώρα 7η πρωινή. Οι καμπάνες των γύρω χωριών ηχούσαν χαρμόσυνα και καλούσαν τους πιστούς στην εκκλησία για τη μεγάλη γιορτή. Οι αστυφύλακες, φτωχά παιδιά του λαού, αμέριμνοι κατευθύνοντο προς την Πάτρα. Έξω από την Κόρινθο στο 157 χιλ. της οδού Αθηνών – Πατρών μεταξύ του Δερβενίου και της Αιγείρας, οι δολοφόνοι του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (ΚΚΕ) εκτροχίασαν την αμαξοστοιχία, την ακινητοποίησαν και άρχισαν να βάλλουν εναντίον των επιβατών από όλες τις κατευθύνσεις. Πολλοί τραυματίστηκαν – αστυφύλακες και πολίτες, άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Δυο σιδηροδρομικοί, ένας αστυφύλακας και ένας Γερμανός στρατιώτης εφονεύθησαν αμέσως.

Οι 42 αστυφύλακες που ευρίσκοντο στην αμαξοστοιχία, συνελήφθησαν. Άλλοι τραυματίες και άλλοι κατάκοποι, ημιθανείς, φαντάσματα αληθινά του εαυτού τους. Μαζί με αυτούς και δυο χωροφύλακες.

Η πομπή των συλληφθέντων αστυφυλάκων, μαζί με 4 γυναίκες που κατευθύνοντο και αυτές σε ένα ενδιάμεσο χωριό, εκινείτο προς Ζαχώλη. Τα βασανιστήρια οι εξευτελισμοί και οι προπηλακισμοί δεν περιγράφονται. Άλλους τους τρυπούσαν με τη ξιφολόγχη, άλλους κτυπούσαν, έδερναν.

Μαστιγούμενοι βάναυσα κατά την πορεία, οι τραυματίες μετά τη Ζαχώλη, ήταν αδύνατο να κινηθούν. Και η διαταγή έφτασε την Μεγάλη Πέμπτη 13-4-1944. Όσοι δεν μπορούν να κινηθούν, να εκτελεστούν αμέσως. Και οι δολοφόνοι χωρίς καθυστέρηση εξετέλεσαν τη διαταγή. Οι αρχιφύλακες Παπαδημητρόπουλος Νικόλαος, Μουτζούρος Σπυρίδων, οι αστυφύλακες Πετρινιώτης Ευάγγελος, Σταματόπουλος Γρηγόριος, Φειδός Βλάσιος και οι χωροφύλακες Φουράκης Αντώνιος και Αβλύχος Ανδρέας έπεφταν από τις δολοφονικές σφαίρες.

Οι υπόλοιποι 35 αστυφύλακες και οι 4 κοπέλες συνέχισαν την βασανιστική πορεία. Οι εξευτελισμοί, οι ταπεινώσεις και τα ανήκουστα βασανιστήρια συνεχίστηκαν τη Μεγάλη Παρασκευή και το Μεγάλο Σάββατο. Τη Κυριακή του Πάσχα 14 Απριλίου 1944 η πομπή των μελλοθανάτων είχε φτάσει στο Σουληνάρι, της περιοχής Καλαβρύτων. Τότε έφτασε και η διαταγή από το ΕΑΜ (ΚΚΕ). Να εκτελεστούν όλοι, αμέσως, χωρίς καμία διάκριση.

Πριν από την ομαδική σφαγή, οι δολοφόνοι του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ υπέβαλαν τα θύματα τους σε πρωτοφανή βασανιστήρια. Τους έσπασαν τα πόδια και τα χέρια, τρύπησαν το σώμα τους με μαχαίρια, τους έβγαλαν τα μαλλιά.

Ήταν 16 Απριλίου του 1944. Κυριακή του Πάσχα. Η μεγάλη ημέρα της Χριστιανοσύνης.

Μαύρο Ιστολόγιο Κομμουνισμού