του Μπάμπη Καραθάνου περιφερειακού συμβούλου Αττικής

Στο πολιτικό περιβάλλον της σύγχρονης τραγωδίας της πολυσήμαντης ελληνικής κρίσεως, στην θύελλα της οικονομικής εξαθλιώσεως μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού, στο δράμα που βιώνουν όλοι οι Έλληνες λιγότερο ή περισσότερο, καλούμαστε όλοι και πάλι να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας με την πολιτική.
.
Ακόμη και μέσα από την γενική αμφισβήτηση, ακόμη και μέσα από την καθολική άρνηση να αποδεχτεί κανείς την δύσκολη πραγματικότητα, ο καθημερινός άνθρωπος έρχεται σε σύγκρουση, αλλά πάντως σε σχέση με την αληθινή έννοια της πολιτικής. Και δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, γιατί ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό και πολιτικό.
.
Εν εσχάτη αναλύσει το ερώτημα που αβίαστα ανακύπτει ως το πρώτο και κυρίαρχο είναι αν τα προβλήματα που βιώνουμε σήμερα είναι πολιτικά. Εάν και κατά πόσον, η καθημερινότητά μας είναι εξαρτημένη από πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνονται με κάθε επισημότητα στα κέντρα της εξουσίας. Εάν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι θεόσταλτα και αναπόφευκτα ή προκλήθηκαν αντιθέτως από απτά, συγκεκριμένα και πραγματικά αίτια, τα οποία αδυνατεί να αντιμετωπίσει επαρκώς μία δεδομένη πολιτική η οποία προφανώς αποτυγχάνει.
.
Η κριτική στην πολιτική είναι πάντως πολιτική κριτική και γεννά το διάλογο για το πώς οδηγηθήκαμε στα αδιέξοδα και προτάσεις για το πώς θα φύγουμε από αυτά. Έτσι κάπως ανοίγει στην ιστορία πάντα ο διάλογος των ιδεολογιών. Έτσι κάπως έρχονται οι ιδεολογίες στην επιφάνεια της ιστορίας. Πάντοτε μέσα από προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν και τα οποία έχουν ανάγκη από προτάσεις συνολικές και συγκροτημένες σε κώδικα αξιών, στενά συνδεδεμένες με διαστάσεις της ηθικής. Η ιδεολογία δεν είναι το πρόβλημα, είναι η λύση. Γι’ αυτό και είναι πάντα παρούσα στις κρίσιμες στιγμές, ενώ κανείς δεν την αναζητά σε εποχές ευδαιμονίας, έστω και δανεικής, όπως στην ελληνική περίπτωση.
.
Μία άλλη σχέση που πρέπει να επαναπροσδιοριστεί είναι η σχέση μας με την πατρίδα. Την εποχή της οικονομικής καταιγίδας, συνειδητοποιούν όλοι, ακόμη και οι πλέον επιπόλαιοι διεθνιστές, ότι ο κάθε άνθρωπος από την γέννησή του έχει συνδέσει την προσωπική του τύχη με την μοίρα της πατρίδος του. Αυτό ακόμη και την εποχή της παγκοσμιοποιήσεως, η οποία προπαγανδίζει με αυτοπεποίθηση το τέλος της εποχής των συνόρων, φαίνεται ότι γίνεται έντονα αντιληπτό ακόμη και με τρόπο βίαιο, ενώ πολλές φορές είναι το προϊόν των στοχασμών του εξαθλιωμένου νεόπτωχου. Που μέσα από την προσωπική κοινωνική του κάθοδο συνειδητοποιεί την διαχρονική σημασία των συνόρων και της πατρίδος.
.
Στο εξωτερικό βλέπουμε τα μεγάλα ευρωπαϊκά έθνη να ξιφουλκούν αποκλειστικά για τα δικά τους συμφέροντα και την ίδια στιγμή να αδιαφορούν πλήρως για την πολιτική ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά ακόμα και για την ίδια την επιβίωση της. Πόσω μάλλον αδιαφορούν για την προστασία των αδυνάτων μελών της Ευρωζώνης από τις επιπτώσεις μίας ισχυρής διάσπασης του Ευρώ που είναι δυνατόν να προκαλέσει η δική τους διαμάχη. Στο εσωτερικό οι μέχρι χτες διαπρύσιοι κήρυκες του οικουμενισμού, οι οραματιστές της νομισματικής και θεσμικής ολοκληρώσεως της ΕΕ και οι θιασώτες του πιο ουτοπικού ευρωπαϊσμού επιστρέφουν ξέπνοοι στις ανησυχίες για την εθνική κυριαρχία και την δυνατότητα η κάθε χώρα να διατηρεί το δικαίωμά της στην άσκηση δικιάς της νομισματικής πολιτικής με ό,τι αυτό σημαίνει για το εύρος των επιλογών της σε δημοσιονομικό επίπεδο.
.
Σε κάθε περίπτωση οι επώδυνες επιπτώσεις της παγκόσμιας κρίσης συλλαμβάνουν τις περιφερειακές συμμαχίες απροετοίμαστες και τρομοκρατούν τους λαούς που βλέπουν στις σημαίες των κρατών τους την τελευταία εγγύηση για την προστασία τους από τον πόλεμο συμφερόντων που δεν έπαψε ποτέ να διεξάγεται. Για άλλη μια φορά στην ιστορία αποδεικνύεται σήμερα ότι ο άνθρωπος που απομακρύνεται από την έννοια της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και από την θέλησή του να αποτελεί διακριτή μονάδα σε αυτόν τον κόσμο, μέσα από την συνειδητή επιλογή του να υπερασπίζεται το έθνος του και την ταυτότητά του, όχι μόνο ταπεινώνεται ως ύπαρξη που δεν ανήκει πλέον πουθενά, αλλά εκτίθεται και σε πρωτοφανείς κινδύνους που απειλούν άμεσα την ίδια του την επιβίωση.
.
Το Πατριωτικό Κίνημα έρχεται να εξηγήσει στον απογοητευμένο Έλληνα, ότι στην πολιτική το παιχνίδι με την φωτιά οδηγεί πολύ συχνά στον εμπρησμό του Έθνους και ότι η εθνική κυριαρχία ενός κράτους, όπως και η εξωτερική του επιβολή στις διεθνείς σχέσεις, χτίζονται και οικοδομούνται από την εθνική πίστη, την προσπάθεια και την εργατικότητα όλων των Ελλήνων. Ας αποδείξουμε με μία έντιμη μεταστροφή ότι θέλουμε να διορθώσουμε τα πολιτικά λάθη που εντοπίζονται στην φαύλη αριστερή Μεταπολίτευση και ότι μπορούμε να ζήσουμε ακέραιοι, αξιοπρεπείς και εθνικά υπερήφανοι ως Έλληνες.
.
Ας αισιοδοξήσουμε και ας αγωνιστούμε για την εθνική ανατροπή. Το θέλουμε, το μπορούμε, το αξίζουμε εμείς οι Έλληνες και θα το πετύχουμε εάν είμαστε στραμμένοι και προσηλωμένοι στις πνευματικές, πολιτιστικές και ηθικές αξίες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Τις αξίες που μας έδιναν πάντα ζωή και δύναμη, τις αξίες που μας συντηρούσαν και μας συντηρούν. Τις ίδιες που σήμερα μπορούν να μας αναγεννήσουν.
.