Η καύση των νεκρών από μια επιστημονική σκοπιά
19/01/2012 in Διάφορα, Θρησκεία | Tags: πρόοδος, προδότες, προδοσία, προορισμός, πτώση, πτώμα, πόρισμα, πάθη, πατρίδα, πατριωτισμός, πατριώτες, παιδεία, πειρασμός, ρύπανση, στρατός, σταυρός, σταύρωση, συγκρούσεις, συμφορά, συντριβή, συντάξεις, συνάνθρωποι, συνεργασία, σχολείο, σύμβαση, σύνορα, σώμα, σιωπή, σοβαρότητα, τάφος, ταπείνωση, υπακοή, υπερβολές, υπερηφάνεια, υποδομές, υπομονή, φύση, φιλανθρωπία, φιλοπατρία, φοροδιαφυγή, χρήματα, χρεοκοπία, χρηματοδότηση, χάρισμα, χαρά, χαράτσι, χημικά, Έλληνες, Αγία Γραφή, Αγορές, Ανάσταση, Δικαιοσύνη, Εσταυρωμένος, Ευρώπη, Ευαγγέλιο, Ευαγγελισμός, Εθνικιστές, Ειρήνη, Ελλάς, Ελλάδα, Θρησκεία, Θεοτόκος, Ιησούς, Καρατζαφέρης, Καινή Διαθήκη, Κοινωνία, ΛΑ.Ο.Σ, Μέλος της ΝΕ.Ο.Σ, Μνημόνιο, ΝΕ.Ο.Σ, Νέα Τάξη, Νεολαία ΛΑ.Ο.Σ, Ορθοδοξία, Οικολογία, Παναγία, Πενταπόσταγμα, Τρόικα, Φ.Ο.Σ, Χριστός, Χριστιανισμός, Χριστιανοί, έργο, έσοδα, έθνος, έθος, έλεος, έντομα, ήθος, αρχές, ασκητές, αισθήματα, ανθρωπιά, ανθέλληνες, ανθελληνισμός, αξίες, βουλή, γυμνάσιο, γη, δάκρυα, δαπάνες, δανειστές, δανεισμός, δημοτικό, διάσπαση, διαπραγματεύσεις, διδαχές, δουλειά, επίπεδο, επενδύσεις, εργάτες, εργασία, εχθρός, εγωισμός, εγκληματικότητα, εθνικόφρονες, εθνικισμός, εθνοκεντρισμός, εκπαίδευση, εκκλησία, ελευθερία, ελληνικότητα, ενότητα, ζωή, ζώα, θρησκευτικά, θάνατος, θεολόγοι, θεολογία, θλίψεις, κρίση, κυρώσεις, κυβέρνηση, κυκλοφορία, κέρδος, κατάχρηση, κατάκριση, κατάνυξη, καταδίκη, καύση, καινοδοξία, κανόνες, κλεμμένα, κολακείες, λύτρωση, λάθος, λογισμοί, μόνωση, μέτρα, μετάφραση, μεταρρυθμίσεις, μεταφορές, μείωση, μισθοί, μικροοργανισμοί, νόμοι, νεκροί, οργανισμοί, οικουμενισμός, οικογένεια, PSI
.
Η ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
Του Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου
Καθηγητή Γεωπονίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
daoutop@agro.auth.gr
.
Η είδηση στα μέσα ΜΜΕ που μιλούσε για την απόφαση του Δήμου Θεσσαλονίκης να κατασκευάσει κλίβανο αποτέφρωσης νεκρών, επανέφερε στο προσκήνιο τις συζητήσεις για την ορθότητα ή μη του μέτρου. Εμείς δεν θα σταθούμε στα θεολογικά ζητήματα που ανακύπτουν και συνήθως κυριαρχούν και καλώς κάνουν στις σχετικές συζητήσεις. Θα θέλαμε να δούμε το θέμα από μια διαφορετική οπτική γωνιά που νομίζουμε πως προσθέτει μια νέα θεώρηση την οποία έχουμε τη γνώμη πως δεν πρέπει ή καλύτερα, αν θέλετε, δεν είναι δυνατόν να αγνοήσουμε.
Διάγραμμα1. Σχηματική παράσταση του κύκλου της ζωής
.
Όσοι παρακολουθούν βασικά μαθήματα οικολογίας, ένα από τα πρώτα αντικείμενα που διδάσκονται είναι ο κύκλος της ζωής, όπως φαίνεται στο παραπάνω διάγραμμα. Μαθαίνουν λοιπόν πως η ζωή ξεκινά από τη δέσμευση της ηλιακής ακτινοβολίας από τα φυτά που παράγουν τους φυτικούς ιστούς για να χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια ως τροφή από τα φυτοφάγα έντομα και ζώα και στη συνέχεια αυτά να αποτελέσουν την τροφή για τα σαρκοφάγα ζώα στηρίζοντας έτσι όλες τις τροφικές αλυσίδες που ως κορύφωση έχουν τον ίδιο τον άνθρωπο. Ο κύκλος κλείνει όταν φυτά και ζώα ολοκληρώσουν τον κύκλο της ζωής τους, βραχύβιας ή μη, οπότε αναλαμβάνουν το ρόλο τους οι σαπροφυτικοί οργανισμοί για να αποικοδομήσουν τους φυτικούς και ζωϊκούς ιστούς.
Η αποικοδόμηση των οργανικών ουσιών επαναφέρει στο έδαφος θρεπτικά στοιχεία τα οποία θα παραλάβουν τα νέα φυτά και θα ξεκινήσει ένας νέος κύκλος ζωής. Ο θάνατος κυριολεκτικά γίνεται η απαρχή μιας καινούργιας ζωής. Αυτοί λοιπόν οι οργανισμοί, πολλοί από τους οποίους δεν είναι ορατοί στο γυμνό μάτι, και τους οποίους συχνά περιφρονούμε ή αν θέλετε, όταν ήμασταν μικροί, είχαμε την τάση να τους συνθλίβουμε με το πόδι μας για να δείξουμε την υπεροχή μας ή να ξεδώσουμε από την καταπίεση των μεγαλύτερων επάνω μας, δείχνοντας και εμείς ότι έχουμε τη δυνατότητα να καθυποτάξουμε κάποιους άλλους μικρότερους!.
Αυτήν λοιπόν τη θεμελιακή λειτουργία της φύσης ερχόμαστε κάποιοι από εμάς να αντικαταστήσουμε με την καύση των νεκρών. Και είναι ιδιαίτερα λυπηρό όταν αυτές οι προτροπές εκφράζονται από ανθρώπους που αποδεδειγμένα έχουν αποδείξει τις οικολογικές τους ευαισθησίες. Με άλλα λόγια, θέλουμε απλά σε έναν επιβαρημένο με ρύπους πλανήτη να προσθέσουμε και άλλους. Σε έναν πλανήτη όπου η ρύπανση έχει αρχίσει να επηρεάζει το κλίμα και να μας απειλεί με κολοσσιαίες επιπτώσεις, να επιτείνουμε το πρόβλημα αντί να το αμβλύνουμε. Ταυτόχρονα όμως διαπράττουμε και ένα δεύτερο σοβαρό ολίσθημα. Σε έναν πλανήτη με λιγοστούς ενεργειακούς πόρους ερχόμαστε να σπαταλήσουμε και άλλους για την καύση των νεκρών τη στιγμή που η φύση το έκανε αδαπάνως για τον άνθρωπο εδώ και εκατομμύρια χρόνια και είναι διατεθειμένη να το κάνει!. Φανταστείτε την ποιότητα της ζωής μας, αν φυτικοί και ζωικοί ιστοί μετά τη νέκρωση τους παρέμεναν αναλλοίωτοι και σε κοινή θέα. Σήμερα θα περπατούσαμε σε ένα στρώμα φύλλων εκατοντάδων μέτρων και με δισεκατομμύρια νεκρών οργανισμών ενώ ταυτόχρονα η φύση θα έχανε πολύτιμους πόρους αφού δεν θα είχε τη δυνατότητα να ανακυκλώσει πολύτιμα θρεπτικά στοιχεία που συντηρούν τη ζωή σε δισεκατομμύρια διαφορετικών οργανισμών.
Αν η φύση δεν παράγει ρύπους και δεν καταναλώνει πολύτιμους πόρους είναι γιατί έχει κύκλους μέσα από τους οποίους ανακυκλώνονται πολύτιμα στοιχεία για την επιβίωση του ανθρώπου. Στη φύση δεν υπάρχουν απορρίμματα ή άχρηστα υλικά. Αυτούς λοιπόν τους τέλειους μηχανισμούς της φύσης θέλουμε μερικοί από εμάς να τους αντικαταστήσου με με πρακτικές ρυπογόνες επειδή ενδεχόμενα δεν θέλουμε να ακολουθήσουμε μια θρησκευτική πρακτική.
.
Αν κάποιοι δεν θέλουν να ακολουθήσουν τη θρησκευτική επιταγή ας αποποιηθούν την εξόδιο ακολουθία, αλλά ας σεβαστούν επιτέλους τη φύση και τους μηχανισμούς της που διατήρησαν τη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη για εκατομμύρια χρόνια και θα συνεχίσουν να το κάνουν, αν ο άνθρωπος τους κατανοήσει και τους σεβαστεί. Και αυτός ο σεβασμός δε σημαίνει υποταγή. Σημαίνει πρόβλεψη και προνοητικότητα για να διασφαλιστεί η ζωή των ανθρώπων και στις επόμενες γενεές.
.
Η καύση των νεκρών δε μπορεί να θεωρηθεί ως ένα αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα ορισμένων ανθρώπων να επιλέξουν μια άλλη πρακτική από αυτήν που έχει καθιερώσει η πλειοψηφία, όπως δεν επιτρέπεται σε κάθε έναν από εμάς να παράγει και να διαθέτει ανεξέλεγκτα στο περιβάλλον ρύπους που θέτουν σε κίνδυνο τη δυνατότητα της σημερινής γενιάς και των επόμενων να επιβιώσουν σε έναν βιώσιμο πλανήτη (ελπίζω κάποτε να υπάρξουν κυρώσεις και για αυτούς που καίνε τις καλαμιές).
.
Τους θρησκευτικούς κανόνες μπορούμε να τους παραβλέψουμε αν δεν τους ασπαζόμαστε ή να ισχυριστούμε ότι δεν έχουν παγκόσμια ισχύ, αλλά περιορισμένη στα πλαίσια ενός κοινωνικού συνόλου. Τις οικολογικές όμως αρχές και αξίες οφείλουμε να τις σεβαστούμε γιατί έχουν παγκόσμια εγκυρότητα την οποία δυστυχώς δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ή να αγνοήσουμε. Αν τους παραβλέψουμε για κάποιο διάστημα, θα έρθει η φύση να μας το θυμίσει ή αν θέλετε να επαναφέρει το σύστημα σε μια κατάσταση ισορροπίας. Όχι για να μας εκδικηθεί, όπως συχνά αρεσκόμαστε να λέγουμε. Η φύση δεν έχει ανθρώπινη υπόσταση. Μόνον οι άνθρωποι εκδικούνται.
.
Αν η ορθόδοξη πρακτική για την ταφή των νεκρών έχει απόλυτη οικολογική συνάφεια για αυτό δεν φταίει η Ορθοδοξία. Είναι μάλλον μια ακόμα επιβεβαίωση της αγάπης της για τον άνθρωπο και για τη συνέχιση της ευημερίας του σε αυτόν τον πλανήτη και σε ένα περιβάλλον ειρήνης και αγάπης ανάμεσα στους λαούς και όλα τα έμβια όντα που τον κατοικούν.
.
4 Σχόλια
Comments feed for this article
20/01/2012 στις 09:31
Η καύση των νεκρών από μια επιστημονική σκοπιά « bantito
[…] https://melostisneos.wordpress.com/ […]
20/01/2012 στις 11:05
ΜΟΥΖΑΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
Αναφέρετε στο οτι η φύση κάνει αδαπάνως αυτό που όσοι θέλουν την καύση των νεκρών πρέπει να πληρώσουν. Κάθε άλλο παρά αδάπανη είναι μία κηδεία. Σε ΟΛΗ την διαδικασία. Απο το νοσοκομείο ή το σπίτι που πεθαίνει κάποιος μέχρι και την εκταφή , ακόμη και μετά, με την φύλαξη των οστών έχει πλεχτεί μία βιομηχανία εκμετάλευσης που αποτελείται απο γιατρούς, εργολάβους κηδειών, ιερείς, εργαστήρια μαρμάρων, καντηλανάφτες και φύλακες. Και τις περισσότερες φορές εκβιαστικά, παίρνοντας μαύρα χρήματα που δεν δηλώνονται πουθενά. Οσο για τα νεκροταφεία ΔΕΝ χωράνε πιά άλλους νεκρούς, (όλοι φαντάζομαι έχουν ανάλογες εμπειρίες απο τα παραπάνω), και όσο για το χώμα την ανακύκλωση κλπ. όσοι έχουν ασχοληθεί ξέρουν οτι το χώμα έχει στερέψει πιά απο τα συστατικά που συντελούν στο «λυώσιμο» του νεκρού. Γιαυτό και μετά απο 3-4 χρόνια πολλές φορές ο νεκρός δεν έχει λυώσει με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η οικονομική εκμετάλευση κάτω απο την μύτη και την αδιαφορία της πολιτείας. Είναι λοιπόν και απο λογικής αλλα και δημοκρατικής άποψης το δικαίωμα να επιλέξει κάποιος την ταφή ή την καύση του.
20/01/2012 στις 14:53
Ιωάννα
Συμφωνούμε κ. καθηγητά, αλλά νομίζω ότι στην φύση δεν έχουμε συγκέντρωση τόσων οργανισμών, όσων ανθρώπων έχουμε στις μεγάλες πόλεις και ως συνέπεια τόσων νεκρών σε μικρές εκτάσεις..
Θα έχετε ακούσει και για την ρύπανση – μόλυνση των υπόγειων υδάτων κοντά σε νεκροταφεία.
Μήπως δεν έχετε αντιληφθεί τί γίνετε μετά τα 3 χρόνια π.χ. στην Θεσσαλονίκη; Σχεδόν ολόκληρα τα πτώματα εκταφιάζονται και καίγονται στα χωνευτήρια για να χωρέσουν .
Επισκευθείτε τα νεκροταφεία της Θέρμης και θα δείτε.
Μια γεωπόνος – οικολόγος
19/11/2012 στις 16:48
tilegrafitis
Παιδιὰ συγγνώμη… Αὺτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι καθηγητής;